Voorbereiding
We zijn al twee weken bezig met de voorbereiding op dat nieuwe schooljaar.
Het is dan ook extra spannend. Want Fran gaat naar een nieuwe school.
Fran laat haar oude school, haar beste vriendinnetjes, maar ook alle vervelende gevoelens achter.
Tuur blijft wel, hij zit in een andere klas en is er nog steeds graag.
En wij, tja wij hebben vanaf 1 september twee kinderen in twee scholen. Een school naast de deur en eentje twee bruggen verder. Het is dus dubbel. Dubbel in organisatie en dubbel in gevoel.
Het is weg willen gaan en bang zijn voor het nieuwe dat er op ons afkomt. Het is een goede beslissing die tegelijk heel spannend is. Het is blij zijn met een nieuw hoofdstuk en huilen om wat je achterlaat.
Emotioneel allemaal. Een hoofdje vol met vragen. Met verdriet over wat er allemaal gebeurde. Boosheid omdat het zo onrechtvaardig voelt. Complex dus voor een 7-jarige. Ook voor ons. Dezelfde gevoelens op een ander niveau. Dezelfde gevoelens, die je genuanceerd toont. Dezelfde gevoelens die je overneemt. Want de pijn van je kind, is jouw pijn.
De voorbereiding op dat nieuwe hoofdstuk is een hele uitdaging, net zoals het vorige hoofdstuk dat zo lastig was. Maar we zijn ermee bezig. En ik deel graag wat we al deden.
- De oude boekentas paste niet meer bij de nieuwe school, er hingen te veel vervelende herinneringen aan vast. Dus we zochten samen eentje die ook makkelijk was voor op de fiets.
- We fietsten al enkele keren samen naar de nieuwe school. Met haar nieuwe boekentas op haar rug, waar dan onze brooddozen in zaten. We aten op het graspleintje ernaast en babbelden over de nieuwe school, over nieuwe vriendschappen. We timeden onze rit zodat we weten om hoe laat we moeten opstaan en vertrekken.
- We maakten een collage waar we haar en onszelf presenteerden aan de nieuwe juf. Ze tekende alles wat haar nieuwe juf volgens haar moest weten:
-
- Met haarzelf als een doorzetter, een meisje dat van paarden houdt, in eenhoorns wil blijven geloven, moeite heeft met rekenen, allergisch is voor eieren, een hond/kat & 4 kippen heeft en met dieren kan praten, graag tekent en bij de Gidsen is. Ook het verdriet over haar vorige school kreeg een plekje op de collage.
- Mij beschreef ze als een mama die snel bezorgd is, maar de liefste van de wereld. Haar papa als de grappigste en sterkste papa die altijd andere mensen helpt. Haar broer als een aapje en de knapste van allemaal.
- Het verdriet en de angst krijgt thuis en bij een professional een ‘plekje’. We maken tijd en zochten hulp om te helen en opnieuw te groeien. We maakten de afspraak dat ze bij oud verdriet en nieuwe spanning komt knuffelen in plaats van zich af te zonderen en ons weg te duwen. Ze mag gerust even alleen zijn met haar gevoel of weglopen van alles en iedereen, maar liefst wel met een ‘volle tank liefde’. Dan lukt het beter om verdriet en angst te voelen en verteren.
- Het oefenen op rekenen elke dag doen we standaard samen. Zij maakt twee blaadjes en ik zit naast haar en maak een tekening die ze dan mag bekijken als ze klaar is. Altijd met haar in de hoofdrol en een lief tekstje erbij. Het was haar voorstel om het zo te doen en het blijkt de ideale motivatie te zijn.
- Vragen over de nieuwe school, voor de nieuwe juf zijn samen opgelijst, ze heeft beslist wie welke vraag ging stellen, hoe en wanneer. De belangrijkste vraag staat met stip bovenaan: “Gaat de juffrouw nog kindjes krijgen dit schooljaar?” en ik moest het vragen.
- Alles staat klaar. Schema’s zijn gemaakt. 1 september weten we wat het ontbijt zal zijn, wie haar naar school brengt, wie haar komt halen en heeft ze mogen kiezen wat we in de namiddag gaan doen wanneer haar broer naar de turntraining is.
- De armbandjes met onze hartjes liggen klaar. Net als drie mogelijke outfits voor die ochtend. Zelfs de mijne heeft ze klaargelegd. Niet bepaald mijn keuze, zeker niet mocht het warm zijn, maar het werd de zachtste trui en broek die ik heb.
- We hebben afgesproken wat we gaan doen als we gaan huilen. Haar deal was: ik mag wenen, jij niet. Ik weet wat ik in haar oor moet fluisteren en hoeveel kusjes en knuffels ze wenst en in welke volgorde.
En Tuur?
Die is vooral bezorgd om zijn zusje. Voor hem verandert er niet veel, hij blijft in dezelfde graad, dus bij dezelfde meester. Hij stuurde hem vandaag een cadeautje en kaartje op met de post: “Yes! Ik zie het helemaal zitten dit jaar Jens met een meester als jij!”.
Dus die voorbereiding loopt heel vlot:
- het ritme dat we terug van vakantiemodus naar schoolmodus aanpassen
- het oefenen van het openen en sluiten van de poort (want hij zal dus alleen naar school/huis wandelen terwijl ik Fran met de fiets begeleid)
- het schema van de schoolweek dat we visueel maakten
- de maaltafels die herhaald worden…
Dus ja we zijn ons aan het voorbereiden. En niet alleen door nieuwe schoenen en boekentassen te kopen. Want de mooiste boekentas maakt het niet minder spannend. De beste schoenen zorgen niet voor een vlottere start. De emotionele en mentale voorbereiding maakt het verschil voor je kind.
Dat is hier dus niet anders.
Wil jij ook je kind mee voorbereiden op dat nieuwe schooljaar of beter ondersteunen doorheen het schooljaar? Check dan het online traject Hoogsensitiviteit en school. Een traject levenslang toegankelijk, zodat het mee met jullie en je kind kan groeien. In mensentaal, vol concrete tips en inzichten.
Heb je het idee dat de nieuwe leerkracht de hoogsensitiviteit van je kind niet altijd ziet of begrijpt? Download dan hier het e-book dat ik maakte als brug tussen jou en de leerkracht. Want school, dat maak je samen. En ik help je er graag bij.
Liefs, Bieke