Ik probeer me vaak vast te klampen aan alles wat ik kàn verliezen. Dat gaat van spulletjes tot mensen. Dat gaat over momenten en beelden. Dat gaat over de kinderen die te snel groeien. De zomer die weer herfst wordt en het einde van een jaar is alweer in zicht.
Hoe snel gaat het allemaal? Hoe weinig vat heb je op de tijd?
Dus ik vertraag; in plaats van hierover te gaan piekeren, panikeren of doemscenario’s te bedenken over iets dat ik niet kan controleren.
Ik sta dus bewust stil bij wat de herfst met me doet en probeer het te omarmen in plaats van ervan weg te vluchten. Ik aanvaard een overgang die ik niet kan tegenhouden. Ik ervaar de verandering door het toe te laten.
Hoe?
Wel ik loop door het bos en bewonder het nieuwe kleurenpallet en speel met de bladeren die vallen in plaats van enkel de vergankelijkheid te zien. Ik drink mijn eerst glühwein buiten aan het vuur met mijn man. Ik ga naar die ene grafzerk die me doet huilen en ik vertel, mis en wens. Ik doe kaarsjes aan, kruip onder een dekentje en kijk naar een Disneyfilm met de kinderen als het regent en zorg zelf voor licht en gezelligheid. En ik kies een jankfilm wanneer ik in een bad vol schuim verdwijn. Ik verstop me in wollen truien, dikke sjaals, pantoffels en laarzen met een pelsje.
En ik voel het. Er is geen ontsnappen aan. Maar het wordt zoveel dragelijker en lichter als mijn gevoel ruimte krijgt. Ik wankel wat meer in deze periode, maar het balkje voelt minder smal omdat ik op tijd stop, huil, zucht en telkens opnieuw bewust mijn volgende voet zet.
Bewust? Ja na het benoemen (liefst luidop of geschreven) en het erkennen van gevoelens die komen en gaan in deze periode, is het belangrijk om nadien stil te staan bij:
- wat je nodig hebt
- wat jouw gevoel is en wat van een ander
- wat van nu is en wat van vroeger
- wat je kan doen om het een plek te geven
- wat ècht is en waar je verbeelding het overneemt
- hoe de rest van je dag eruit ziet
- met wie je het wil delen
- waar je dankbaar voor bent
- je voeten die wel in het hier en nu staan, door er gewoon al naar te kijken
En ten slotte ga over tot actie. Het kan iets heel simpel zijn dat op zo’n moment het verschil kan maken. Het belangrijkste is dat je leert beseffen dat je grip kan hebben op het vervolg van je dag en ook een volgend gevoel. Zolang je je gevoel dus eerst benoemt, erkent en nadien bij jezelf incheckt om te kijken wat je nodig hebt.
Wat heb je dan nodig? Ja dat is soms moeilijk te beantwoorden als de emotie nog vers is. Dus hier een lijstje dat je kan inspireren. Zo kan jij het lezen en datgene kiezen dat jou op dat moment het meest aanspreekt. Deal?
- Kaarsjes aansteken
- Een geur te kiezen die je verstuift en je een fijn gevoel geeft
- Buiten de bladeren opkuisen
- Bellen naar een geliefde
- Het huishouden aan de kant schuiven en knuffelen met de kinderen
- Home alone voor de 100ste keer kijken
- Wandelen
- Koken of bakken
- Lezen of balderen door je favoriete magazine
- Jezelf te verzorgen door een voetbadje of een gezichtsmasker
- Kerstkaartjes maken/schrijven
- Dansen op of luisteren naar je favoriete playlist
- Puzzelen
- Bladeren door je favoriete foto’s
- Op pinterest ideetjes zoeken voor je interieur
- …
Veel succes! En als je rustig en gelukkig zou worden van bladeren bijeen rijven, onze tuin voorziet je van urenlang plezier 😉
Wees lief voor jezelf. En dan geef ik je er graag nog wat liefs van mij bij.
Bieke