Etiketjes, naden, vervelende geurtjes, druk op je ogen, het tikken van de klok, de foute tandpasta, de verkeerde radiozender, een klein pijntje, …
Allemaal aanleidingen tot een eventueel drama.
Eventueel? Ja want op goeie dagen zonder spanning, zonder overprikkeling, zonder tijdsdruk, zonder drukte, …is het geen probleem.
Wanneer ik me aan ‘gedoe’ verwacht, valt het mee. Wanneer ik me op ‘gedoe’ kan voorbereiden, valt het ook wel mee. Wanneer ik zelf geen tijd heb is het sowieso ‘gedoe’ en wordt het ook alleen maar erger omdat ik het ook op die manier bekijk, ervaar en benader. Het gedoe is er soms, soms veel. Het gedoe kent een reden, altijd, al is de reden soms onzichtbaar of in stilte aanwezig. Het gedoe minimaliseren maakt het erger. Dit soort gedoe heeft een naam: hoogsensitiviteit.
En nee niet elk hoogsensitief kind/persoon heeft hier last van. Het is niet ‘standaard’ aanwezig, ook al lees je het bijna overal. Je kan ook hoogsensitief zijn en hier niet over struikelen. Dan ben je niet hoogsensitief op het fysieke domein, wel op het mentale en/of het intuïtieve domein.
Hoogsensitief zijn op dat fysieke domein is echt vervelend. Toch is het een domein waar je best veel invloed op kan hebben. Naadloze sokken en kleren, een eigen geurtje en steeds een zonnebril op zak, een slaapmasker of andere gordijnen, een digitale klok, zoeken naar de juiste tandpasta, het juiste deuntje, … en erkenning.
De uitdaging zit h’m in het willen zoeken. Het blijven vertrouwen dat je vindt wat werkt. Voor jou of jouw kind persoonlijk. Weten wat niet werkt en de last erkennen is minder moeilijk, tegelijk is het zo ‘simpel’ dat je er misschien nog niet aan dacht om dàt te doen. En toch is de combinatie van deze twee zinnen de sleutel tot succes.
Dus de volgende keer dat jij of je kind ergens fysiek (geluid, licht, smaak, geur, tast) last ervaren, besef dan dat een groot aandeel van de hoogsensitieve personen/kinderen dit ook zo ervaren. Zij stellen zich evenmin aan. Zij herkennen die last, die in andermans ogen overdreven lijkt. Besef dan dat de juiste geur, een headphone, een ander gerecht, een fijne broek, … het verschil kan maken tussen je mateloos ergeren (en hierdoor tonnen energie verliezen) en een aangename dag.
“Heel soms ben je weer extreem hoogsensitief. Op zich ben je dat altijd, alleen zien we het niet meer zo vaak in de vorm van extreem veel drama en gedoe. We hebben onze weg gevonden in zoveel grote en kleine dingen. In herkennen, erkennen en aanvaarden van je last. In plaats van te blijven strijden en minimaliseren, zijn we beginnen te zoeken samen met jou. De ene keer al wat sneller met succes dan de andere keer. Toch vonden we al zoveel simpele trucjes die alles beter deden verdragen, jouw hoogsensitieve leven aangenamer maakten en eerlijk is eerlijk; jou aangenamer maakte.
Dus nu viel het extreem op. Je was overprikkeld en had honger. Mijn luiertas is ondertussen een fancy kleine handtas waar geen overvloed aan eten meer in past. De lucht was te zwaar en je zonnebril lag nog in de wagen. Je kousen waren nat. Je had pijn aan je knie. Soit, ik kan nog wel even doorgaan, het was een algemeen drama. Een nationale crisis was er niets tegen. Een Oscar behoorde tot de mogelijkheden. Een kreupele stapte vlotter.
Vroeger hadden we je gezegd dat je moest stoppen met overdrijven, dat je je aanstelde, dat het niet zo erg was, dat je zelf aan je zonnebril had moeten denken. Nu zoekt mijn man naar een terrasje in de schaduw en maakt tegelijk een inschatting welk soort eten het snelst op tafel kan getoverd worden. Terwijl ik jouw ‘drama’ erken, afgewisseld met stilte. Liefdevolle erkenning en milde stilte. En in die stilte zoek ik steeds naar mijn eigen hoogsensitieve 9 jarige Bieke, die dit allemaal heel goed herkent en me eraan herinnert dat het niet overdreven is. En dat maakt het vinden van mijn geduld altijd net iets makkelijker.”
Ook de 30 jaar oudere versie helpt me nog in het vinden van vergelijkingsmateriaal. De geur van die vrouw gisteren naast me in de trein…ik had het echt geen 5 minuten langer kunnen uithouden en was ook nog een hele tijd misselijk nadien. De sandalen die ik moet ‘inlopen’ nadat m’n voeten een hele winter comfortabel in sokken verpakt waren, die me mateloos irriteerden. Die vogel die me toch maar weer wist wakker te tsjirpen terwijl mijn man niet wist waar ik het over had drie uur later aan de ontbijttafel, toen hij deelde hoe heerlijk uitgeslapen hij was. Noem maar op. Het verschil is dat ik ondertussen ‘sociaal ben aangepast’. Met andere woorden dat ik beter dan mijn zoon kan verstoppen waar ik last van heb en al mijn energie aan kan verliezen.
Ondertussen weet ik dankzij Tuur waarom ik zoveel last kan hebben van ‘stomme prullen’ en heb ik zelf ook uitgezocht wat mij kan helpen. Een handige survivalkit hebben we ondertussen ontwikkeld om te dealen met onze fysieke hoogsensitiviteit op momenten dat. Zo zijn we voorbereid als we er onverwachts mee geconfronteerd worden, of kan het ons ondersteunen wanneer we overprikkeld geraken of veel stress ervaren. Een survivalkit waarmee we het ‘gedoe’ bestrijden en terug rust vinden. Zolang we het ‘gedoe’ maar blijven herkennen en erkennen. Want dat is de basis van onze fysiek hoogsensitieve survivalkit.
Mijn survivalkit bestaat standaard uit:
- Een potje vicks in mijn werktas om vervelende geuren te camoufleren.
- Een sjaaltje als ik het openbaar vervoer neem om etherische oliedruppeltjes op te doen die me afleiden van een vieze geur en tegelijk rust brengen.
- Gedroogd fruit en noten in mijn tas.
- Mijn headphone met noice cancelling is mijn absolute lifesaver!
- Een zonnebril en brillendoekje, mijn bril voor als ik mijn lenzen draag.
- Oorstopjes op mijn nachtkastje en een verzwaard slaapmasker.
Tuur zijn survivalkit bestaat momenteel (is variabel) uit:
- Een roller gevuld met zijn favoriete olie voor zijn eigen geur te kunnen kiezen.
- Eten en drinken.
- Zijn kledij bestaat nog enkel uit de broeken, t-shirts en sokken van SAM
- Zonnebril in de auto, in zijn boekentas en turnzak.
- Een blue light blocker tijdens schermtijd.
- Koptelefoon voor in de klas.
- Een verstuiver op zijn slaapkamer met het juiste geurtje en met white noise om geen last te hebben van andere geluiden.
Zo, ben je er nu achter dat je dit niet herkent? Geen paniek, je kan nog steeds hoogsensitief zijn zonder deze ‘last’. Dan ben je op de andere domeinen waarschijnlijk hoogsensitief.
Zo, is dit allemaal wèl heel herkenbaar? Weet dan dat dit geen aanstellerij is en dat er voor dit hoogsensitieve fysieke domein heel praktische tips bestaan. Ook voor hoogsensitieve kinderen. Veel van deze stoorzenders kan je gericht aanpakken/bestrijden, waardoor het allemaal beter te verdragen is.
Zoals altijd, blijf ik bij mijn overtuiging: hoogsensitiviteit is pas een echt een probleem als je het niet goed genoeg kent en/of als je niet weet hoe je ermee kan omgaan. En wat ik ondertussen geleerd heb, kunnen jullie ook leren. Ik help je graag mee op weg.
Meer tips kan je vinden in het boek “Hoogsensitief ouderschap”.
Liefs, Bieke