ByNouchka

Deze is voor jou liefje.

Want je bent niet alleen mijn beste vriend, mijn man, maar sinds 10 jaar ook de vader van onze kinderen. En dat moment veranderde alles.

Het ouderschap was voor ons allebei een zoektocht, wel eentje die we graag aangingen. Maar die soms pittiger was dan we ons hadden kunnen voorstellen. En maar goed ook, want we hadden anders miscchien getwijfeld over iets wat we nooit hadden willen missen.

We dachten dat we wisten wat elkaar graag zien betekende. Maar dat kreeg een nieuwe betekenis met kinderen erbij. Want die liefde oversteeg echt alles. Het oversteeg ook vaak onze eigen relatie. Want de kinderen stonden ineens altijd centraal. Hun geluk, hun hobby’s, hun gezondheid, hun nachtrust,… En binnenspeeltuinen, pampertafels, thuis blijven, Ketnet, kilo’s wortelpuree, dierentuinen en trampoline springen werden het nieuwe ‘normaal’.

En het was echt letterlijk tussen de soep en de patatten dat die ene blik, dat lieve woord, jouw “Alles komt goed Bieke”, dat kort gesprek zonder onderbroken worden of een knuffel ons opnieuw deed verbinden.

Bedankt, want jij deed me op zoek gaan naar wat er ‘mis’ was met Tuur met de woorden dat het leek alsof hij de wereld op zijn schouders droeg. Ik ging op zoek en kwam uit bij het woord hoogsensitiviteit. Maar het was opnieuw jij die mijn ogen opende door luidop de vraag te stellen of ik het ook niet was.

En zo kreeg hoogsensitiviteit voorzichtig een plaats in ons gezin en kregen we ook een nieuw soort samenstelling: Tuur en ik zijn hoogsensitief en Fran en jij normaal sensitief zoals het hier een naam kreeg. Die vernieuwing veranderde niets aan de liefde, maar was een verklaring en een geruststelling. Het was ook de start van zoeken naar antwoorden en vinden van rust. Maar eerst was er ploeteren en knoeien. Tips vielen niet uit de lucht. We moesten ze zelf ontwikkelen.

Ik wil je vooral bedanken voor het vertrouwen dat ik toen kreeg, op zoek naar hoe we Tuur beter konden leren begrijpen en helpen. Je gaf elk probeersel een kans. Al weet ik dat je zeker soms je bedenkingen had. Want we stapten weg van het traditionele, zonder geitenwollensokken, maar wel in nieuwe schoenen over naar de hoogsensitieve aanpak.

En die schoenen knelden soms. Het was inlopen. Maar het ging vlotter dan we dachten. Want elk bleintje genas snel doordat we merkten hoeveel het zowel voor Tuur als onszelf opleverden.

Het gevoel krijgen dat je je eigen kind niet begrijpt doet je vanbinnen altijd een beetje sterven. En toen hoogsensitiviteit een plaats kreeg in ons gezin veranderde dat. We begrepen wat er in dat hoofdje omging en van waar al die intense emoties kwamen. Er waren zelfs wetenschappelijke verklaring die zijn gedrag verklaarde. We leerden begrijpen wat tegenwerkte en wat meewerkte. En ook waarom.

En zo zagen we onze zoon gelukkiger en rustiger worden.

En dat bleef ons motiveren dat we goed bezig waren. Ook al was onze omgeving niet altijd mee. Ook al kregen we vaak andere adviezen. We groeiden naar onze eigen wijsheid. En daar plukken we nog elke dag de vruchten van. Want in plaats van de ene crisis na de andere, zijn er nu eerder periodes dat we niet eens merken dat Tuur hoogsensitief is. Omdat we er onbewust rekening mee (willen) houden.

En zo vonden wij ook terug rust. En vertrouwen. Dat we het in de vingers hebben, maar ook dat het goed komt met dat gevoelig ventje in deze harde wereld. Want we maken hem er samen klaar voor. Niet op de harde manier, wel op de hoogsensitieve manier. We voeden een wereldverbeteraar op on a mission 😉 en dat kan de wereld meer dan ooit gebruiken. En wij sturen bewust bij wanneer de wereld hem en zijn missie met alle hardheid onderuit wil halen. We maken hem klaar om die hardheid niet te vermijden, maar beter te leren verdragen. Dat is onze missie.

Ik weet dat veel niet-hoogsensitieve partners heel sceptisch zijn over de hoogsensitiviteit van hun kind. En ik wil je bedanken om toch mee te willen gaan in dit verhaal. En mij en je bedenkingen altijd het voordeel van de twijfel te hebben gegeven. Dat de liefde voor je kind elke kans deed grijpen om Tuur beter te begrijpen en helpen.

Dat je mij daardoor ook beter leerde begrijpen én helpen (draamqueen dat ik kon zijn) was een leuk extra voordeel van onze zoektocht naar wat hoogsensitiviteit was en hoe we er als ouders mee om konden leren gaan.

Tuur wordt binnen enkele dagen 10 jaar. Een tiener in huis… een hoogsenstieve tiener. Dus ons verhaal en onze missie is nog lang niet klaar. Maar we zijn wel klaar voor dat volgende hoofdstuk samen in het verhaal dat jij al jaren samen met mij schrijft.

Fijne vaderkesdag liefje, dit kreeg ik niet op mijn kaartje en de tijd om het je persoonlijk te vertellen zonder onderbroken te worden door de kinderen of afgeleid te worden door een beschimmelde brooddoos is nog steeds een utopie.

Ik zie je graag…vaderen.

Liefs.

error: Beveiligde inhoud